Mihrunnisa od dnia ślubu z cesarzem Jahangirem zwana cesarzową Nurjahan, przybyła do haremu jako dwudziesta i ostatnia żona władcy. Była pierwszą kobietą, którą Jahangir poślubił z miłości i jedyną, która odważyła się przekroczyć tradycyjne normy i sięgnąć po władzę. Obdarzona wielkim uczuciem i zaufaniem cesarza, zaczyna rządzić zza murów haremu, choć o swoje wpływy musi walczyć nie tylko z innymi faworytami, ale także z przeciwnikami na cesarskim dworze. Ministrowie uważają ją jedynie za pozbawioną ambicji kochankę władcy i ani przypuszczają, że mają do czynienia z kobietą o wyjątkowej inteligencji i ogromnej sile charakteru.

W tej części opisane jest życie Mihrunnisy jako cesarzowej. Po raz kolejny mamy dowód niezwykłej wyobraźni autorki precyzyjnie połączonej z historią i tradycją. Dużo akcji, bitew i wrogów związanych z nową pozycją bohaterki. Podczas czytania można zaobserwować dynamikę postaci Mihrunnisy. Pomimo poruszanych poważnych tematów, autorka zachowuje swój przyjemny styl.