Po śmierci ukochanej żony cesarz zleca budowę mauzoleum, Taj Mahal, na pamiątkę ich niezwykłej miłości. Jej historię równolegle z własną opowiada księżniczka Jahanara, dzielna córka cesarza. Autor przenosi nas do dawnego Hindustanu, w burzliwą epokę intryg, w której jednak architektura i sztuka kochania osiągnęły szczyt doskonałości.
Porywająca opowieść o wielkiej miłości osadzona w czasach niewyobrażalnego bogactwa i władzy, morderczej rywalizacji cesarskich synów oraz krwawego despotyzmu.


Opowieść toczy się w Indiach za panowania Shah Jahana. Główną bohaterką jest jego córka, która nie raz wzbudziła mój podziw swoją odwagą. Historia raczej fikcyjna, ale opiera się na faktach historycznych.
Powieść pisana w pierwszej osobie co pomaga wczuć się w emocje bohaterki.
Intrygi, konflikt religijny, bratobójcza walka i miłość.