Algebra bezgranicznej sprawiedliwości to zbiór żarliwych esejów o antyglobalistycznym, antyamerykańskim wydźwięku. Arundhati Roy krytykuje w nich m.in. imperialistyczną politykę prowadzoną przez kraje Zachodu w Trzecim Świecie. Podejmuje także problem wielkich złudzeń dotyczących rozwoju Indii: powstawania olbrzymich zapór wodnych, które miały wprowadzić ten bezkresny subkontynent w nową epokę - lecz tylko spowodowały wysiedlenie milionów mieszkańców i nie odwracalną dewastację środowiska - oraz indyjskich pod ziemnych prób jądrowych. Autorka ukazuje też krwawe oblicze ekstremistycznego nacjonalizmu hinduskiego. Jej naznaczone ogniem szkice mówią o postawionym na głowie społeczeństwie, w którym życie wielu poświęca się dla wygody nielicznych. "Kochać. Być kochaną. Nigdy nie zapominać o swojej znikomości. Nigdy nie przywyknąć do niewyobrażalnej przemocy i ordynarnej niesprawiedliwości w otaczającym cię życiu. Szukać radości w najsmutniejszych miejscach. Ścigać piękno w jego kryjówce. Nigdy nie upraszczać tego, co jest skomplikowane, ani nie komplikować tego, co jest proste (...) Próbować zrozumieć. Nigdy nie odwracać wzroku. I nigdy, nigdy nie zapominać".
A. Roy "Koniec Wyobraźni"

Książka również niezwykła, problemowa, intrygująca, kontrowersyjna. A. Roy wykazuje się niezwykłą pasją. Ta książka nie jest tylko ukazaniem problemów, poznajemy tu także spojrzenie na te rzeczy samej autorki, która jest mieszkanka Indii. Statystyki przerażają, po przeczytaniu esejów chce się tylko pomóc tym ludziom.