Siódma i zarazem ostatnia część sagi została wydana w roku 1956.

FABUŁA:

Wszyscy zostają wezwani do Narnii by pomóc zaprowadzić pokój królowi Tirianowi.
Pomagają oni odzyskać owemu krajowi niepodległość i wyzwolić go z mocy sił Kalormenu.
Na koniec trafiają oni do Krainy Aslana, do prawdziwej Narnii, do jej doskonalszego odzwierciedlenia, które poniekąd jest narnijskim "Rajem" tam spotykają wszystkich swoich przyjaciół, których poznali podczas swojego pobytu w Narnii.
Spotykają tam też Aslana, który mówi im, że istnieje odzwierciedlenie każdego miejsca na Ziemi, oraz opowiada im, że gdy jechali pociągiem, zdarzył się wypadek i wszyscy zginęli
i że zostaną w Narnii na zawsze i nigdy nie będą musieli wracać do Anglii.

Częstym błędem jest pisanie, że całe rodzeństwo Pevensie zginęło i przeniosło się do "Krainy Aslana",
lecz nie dotyczy to całej czwórki.
Zuzanna w czasie wypadku kolejowego przebywała gdzie indziej i nie zginęła.
Przestała wierzyć w Narnię i uznała ją za zabawę z dzieciństwa,
prawdopodobnie to iż została sama na świecie było swego rodzaju karą za jej dorosłość.