Debiutancka książka młodej pisarki Arundhati Roy opowiada o zagmatwanych i dramatycznych losach bliźniąt: Esthy i Rahel. Dorosła już Rahel przywołuje obrazy przeszłości, wciąż pełne jednak smaków i zapachów; wspomina jak ich matka, Ammu, rozbita po nieudanym małżeństwie, wróciła do rodzinnego domu w Ajemenem, małym miasteczku na zachodzie Indii, do domu, w którym mieszkali babka bliźniąt, przewrażliwiona ciotka i brat Chacko. Przez pryzmat odkrytej tajemnicy historia minionych lat rysuje stracone przez brutalną ingerencję dorosłych, pełne obaw i rozpaczy dzieciństwo, i jego wpływ na późniejsze życie bliźniąt.

Na początku książka mi się wydawała nieco chaotyczna, a to dlatego, że autorka zaczyna opowieść od środka, że się tak wyrażę. Ale to tylko pobudziło moją ciekawość. Fabuła odważna, autorka krytykuje przywiązanie ludzi do kast i pozycji społecznej. Opatrzona barwną i przyjemną narracją. Zabawne porównania i ciekawe metafory.